Parlament na Ukrainie w rękach Zelenskiego - co przyniesie przyszłość?

Dwie nieudane rewolucje

USA, wspierane przez UE, wykorzystały ten podział - dwukrotnie - do wywołania „ruchów rewolucyjnych”, które miały doprowadzić Ukrainę do obrania „zachodniego” kursu. Obie próby zostały nieudolnie przeprowadze. Wybory prezydenckie na Ukrainie w 2004 r. wygrał WiktorJanukowycz. Pełnomocnicy obozu przegranego zarzucali domniemane oszustwo i wszczęli „pomarańczową rewolucję”, przez co głosowanie zostało powtórzone, a ich kandydat - Wiktor Juszczenko - został zwycięzcą. Pięć lat później w wyborach wygrał ponownie Janukowycz i został prezydentem. W 2014 r. Unia Europejska podjęła próbę zbliżenia do siebie Ukrainy poprzez umowę gospodarczą. Niestety to, co UE zaoferowała Ukrainie, było marne, a Rosja temu prężnie przeciwdziałała. W przeciwieństwie do Ukrainy, która od czasu niepodległości w 1991 r. jest nadal obrabowywana przez oligarchów, Rosja była ekonomicznie w znacznie lepszej sytuacji. Zaoferowała miliardy inwestycji i pożyczek długoterminowych. Znaczna część przemysłu ukraińskiego zależy od Rosji, a rosyjski gaz był oferowany Ukrainie za mniejszą cenę niż cena na rynku międzynarodowym. Janukowycz, który pierwotnie chciał podpisać umowę UE, nie miał innego wyboru, jak odmówić, i podjąć o wiele lepszą ofertę, jaką zaoferowała Rosja.

USA i UE interweniowały. Ponownie rozpoczęli rewolucję, ale tym razem użyli siły. Janukowycz stracił nerwy i uciekł do Rosji. Po kilku nielegalnych manewrach politycznych odbyły się nowe wybory, a zwycięzcą został oligarcha Petro Poroszenko. Ludność w przemysłowym sercu wschodniej Ukrainy, obok granicy z Rosją, zbuntowała się przeciwko nowym władcom. Nastąpiła wojna domowa, którą rząd ukraiński w dużej mierze przegrywa. Ługańsk i Donbas stały się kontrolowanymi przez rebeliantów statkami zależnymi od Rosji. Rosja odbiła Krym, który w 1954 r. został przekazany Ukrainie przez ówczesnego przywódcę sowieckiego Nikitę Chruszczowa, który sam był Ukraińcem. Aby zakończyć wojnę na wschodniej Ukrainie, francuscy, niemieccy i rosyjscy przywódcy naciskali na Poroszenkę, aby podpisał porozumienie pokojowe ze wschodnimi przywódcami. Porozumienie z Mińska było postrzegane jako porażka polityczna i Poroszenko nigdy go nie wdrożył.

Nowy prezydent

Oligarchowie kontynuują grabież. Wszystko, co posiada jakąkolwiek wartość zostaje sprzedane do krajów UE. Korupcja, już endemiczna, jeszcze się zwiększyła. Próbując odzyskać wsparcie, Poroszenko rozpoczął wojskową prowokację w Cieśninie Kerczeńskiej, która jest pod rosyjską kontrolą. Wyczyn był zbyt oczywisty. Rosja złapała marynarzy Poroszenko i skonfiskowała ich łodzie. Nikt nie pomógł prezydentowi Poroszenko. Pełną historię powyższego można obejrzeć w UKRAINA ON FIRE - The Real Story, wydanym właśnie 90-minutowym filmie dokumentalnym Olivera Stonea. Zaktualizowana wersja dokumentu miała być wyświetlana w ukraińskiej stacji telewizyjnej prorosyjskiego oligarchy Wiktora Medvedczuka. Stacja telewizyjna została zmuszona do ich anulowania.

31 marca odbyły się nowe wybory. Wołodymyr Zelensky, komik telewizyjny, odgrywając rolę nauczyciela, który przypadkowo został prezydentem, wygrał wybory rówież w realnym świecie. Zelensky jest pochodzenia żydowskiego i pochodzi ze wschodniej Ukrainy. Zelensky otrzymał 73% głosów. Jedyne dzielnice, w których wygrał Poroszenko, znajdowały się w Galicji, gdzie potomkowie faszystów, którzy walczyli w II wojnie światowej po stronie nazistowskiej, nadal kierują się ideologią swoich przodków.

Jaka będzie przyszłość?

Zelensky chce zakończyć wojnę na wschodzie. Planuje pracować na rzecz lepszych stosunków z Rosją. Jego główną obietnicą jest zakończenie korupcji w całym rządzie. Parlament, wciąż pod kontrolą rewolucjonistów z Majdanu, był mu przeciwny. Zelensky odwołał parlament i wezwał do przedterminowych wyborów. Wybory odbyły się w tę niedzielę. Partia Zelenskyego, nazwana na cześć jego byłego programu telewizyjnego „The Servant of the People” – Sługa Narodu, przedstawiała głównie świeżych, nieskażonych kandydatów. Wygrał z dużym marginesem. Będzie miał ponad 50% miejsc w parlamencie. Pomarańczowa rewolucja z 2004 r. została obalona przez wybory w 2009 roku. Przewrót z Majdanu w 2014 r. został obalony w wyborach w 2019 r. Najwyraźniej rewolucjoniści i zamachowcy nie reprezentowali zwykłych ludzi. Niestety Ukraina nadal jest Ukrainą i jeśli ktoś nie pokona oligarchów, prawdopodobnie dojdzie do dalszych intryg.

Partia, która zajęła drugie miejsce, jest partią otwarcie prorosyjską i zdobyła większość głosów na wschodzie. Przewodniczy jej Wiktor Medvedczuk. Oliver Stone w niedawnym wywiadzie z Władimirem Putinem omawia stanowisko w sprawie narodowości Medvedczuka z prezydentem Rosji. Putin odrzuca twierdzenie Medvedczuka, że ​​Rosjanie na Ukrainie należą do narodu ukraińskiego. Widzi wszystkich Rosjan jako część jednej narodowości. Peter Porosheko i Julia Tymoszenko wprowadzą swoje partie do parlamentu na trzecim i czwartym miejscu. Populistyczny Vakarchuk na piątym miejscu jest wspierany przez miliardera Wiktora Pinczuka, zięcia byłego prezydenta Leonida Kuczmy.

Jak uformują się stosunki z Rosją?

Ukraina nie może przetrwać ekonomicznie bez dobrych stosunków z Rosją. Kraj ten zależy w dużej mierze od rosyjskich źródeł energii, ale nie ma pieniędzy, aby za nie zapłacić. Kiedy nowy gazociąg Nord Stream II między Rosją a Niemcami stanie się faktem, obecny stary rurociąg przez Ukrainę nie będzie już potrzebny. Ukraina straci punkt nacisku, który często wykorzystywała do szantażowania Rosji w celu uzyskania lepszej ceny za gaz. Zelensky będzie musiał pójść na ustępstwa wobec Rosji albo Ukraina będzie musiała zaakceptować pełną cenę rynkową, której może nie być w stanie zapłacić.

Zelensky prawdopodobnie spróbuje unormować stosunki swojego kraju z powrotem do zrównoważonej pozycji między „Zachodem” a Rosją. Dzięki mocnemu mandatowi, jaki otrzymał i bezpiecznej większości w parlamencie, powinien mieć wszystkie niezbędne środki, aby to osiągnąć. Można mieć nadzieję, że Zelensky jest na tyle sprytny, by przewidzieć prawdopodobieństwo powstania „trzeciego Majdanu” w przypadku przebudzenia się znów ruchów rewolucjonistycznych. Jako jeden z pierwszych kroków powinien podwyższyć wynagrodzenie policji. Będzie mógł potrzebować ich lojalności wcześniej, niż mógłby myśleć.

Andrzej Skupień

KONFEDERACJA